Bir Ağaç mı Olsaydım?
Yürüyorum.. Yıllar önce yürüdüğüm yollardan. Aynı yollar, aynı gökyüzü, aynı şehrin gürültüsü. Adımlarım yavaş ve dingin, ruhum telaşsız ve algım açık. Fazlasını hissedebiliyorum o zamandan, koşuştururken görmediklerimi, duymadıklarımı da duyabiliyorum bugün. Geçmiş yıllar, akmış zaman. Saçlarımın arasındaki bir kaç beyaz tel anlatıyor bunu bana. Bir ağaç olsaydım, dursaydım olduğum yerde. İzleseydim akışını yolların, hissetseydim esişini rüzgarın. Farklı mı olurdu hislerim, öğrendiklerim, şimdiki benden. Dönüp dolaşıp aynı yere dönmüşsem ve bildiklerim yanlışsa en başından beri, ne farkım var durup olduğu yerde büyüyen ağaçtan. Ben gezerek döktüm yapraklarımı, döne döne soyundum ve giyindim sonrasında çiçeklerimi. Ruhum ne kadar uçmuşsa yükseklerde ayaklarım o kadar basmak istemiş dünyanın merkezine. İki kişi paylaşıyor bedenimi ve dövüşüyor çoğu zaman aynı evde büyüyen iki kararsız çocuk gibi. Bir şarkı dinliyorum ve notaları bam bam vuruyor ruhumun tellerine. Her şeyi bu kadar derin